Ben bir selviyim
Balta vurmayın bana kıymayın

Bir zamanlar güneşte ışıldayan
Kuşlara yuva evi, güvercinlere
Bülbüllere aşka davet şarkılarıyla
Dil döktükleri yeşil yapraklarım vardı

Ağustos sıcağında sararıp
Eylül rüzgarıyla savrulup döküldü
Çıplaklığımdan utanır oldum
Kuru dallarıma kargalar konar oldu
Damarlarımdan yaşam suyu çekildi
Kurumuş, ölmüş gibi kala / kaldım

Geçen mevsimin daha dünün o güzelim
Günlerimde dere ve ark boylarında geçen
Günlerin özlemiyle bir o yana bir bu yana
Salınan dertli bir selviyim şimdi ben

Kış boyu uykaydım, dinlendim
İşte bahar geldi cemreler inmede
Damarlarıma tılsımlı nevruz suyu yürümede
Dallarım yine yeşerecek, kuşlara korumalı birer
Yuva yeri olacak…

Yaşam sevinciyle dolu orta yaşlarda bir selviyim
Zinhar bana balta vurmayın doğa ananın vereceği
Güzelliğime kıymayın, zalim olmayın!..
2003 / Elmadağ Bahçeevi