BAHTIM BENDEN KAÇAR
mateme bürünmüş mavi gökyüzü
bulutlar hüzünlü aglamaklıdır gözü kurak bir toprak gibi oldu ömrüm görmedi gitti rahat bir nefes yüzü bahar gelir cemre düşer yeryüzüne doga uyanır döner artık kendi özüne soguktur üşür karlı buzlu gönlüm hasret kaldı sıcak bir gülüş yüzüne agaçlar yeşerir acar tomurcuklar yeşiller içinde gezip oynar çocuklar hayalde canlanır çocukça gülüşüm bakar dururum öyle gözümde yaşlar erir karlar suları çaglayarak gider topragı börtü böcegi mutlu eder yeşermedi soldu benim gülüm yüregim kurumuş fidana benzer bahçelerde renk renk çiçekler acar etrafına güzel güzel kokular saçar nedendir bilemedim bu kötü gidişim ben bahtımdan bahtım benden kacar _= dursun durukan =_ |