IŞIK
Karanlıkların içinde bir başımaydım
Bilinmeyen bir uçuruma sürükleniyor Meçhul bir adrese doğru yol alıyordum Herkesten uzaklaşıyor Kendi yalnızlığıma gömülüyordum Sanki bilinmeyen bir yaşamda Bilmediğim bir adreste yaşıyor Kendi sokalarımda kayboluyordum Tüm duygularımı kaybetmiştim Sadece yağmurun sesini hatırlıyordum Yine kendi karanlığımda ilerlerken Bir ışık göründü birden bire Sanki umuttu,mutluluktu,sevgiydi Korkusuzca yaklaştım,yürüdüm sessizce Uzattım ellerimi sonsuzluğa doğru O`da ne? Ellerimin arasında sıcacık bir el Gözlerime bakan bir çift göz Ve karanlıktan aydınlığa çıkaran Tertemiz bir yürek Nasıl olmuştu da karanlığıma güneş doğmuştu Sevgi bu kadar güçlü müydü? Tüm korkuları,tüm karanlıkları yok edebilir miydi? Mutluluğu tatmak ağlamayı unutmak Böyle kolay olabilir miydi? Bir çift göze ve o yüreğe Bıraktım kendimi düşüncesizce Mutluydum yarınlar güzel olacaktı İçimiz umutlu bir sevgiyle dolacaktı Korkuyorum ALLAH`IM onu kaybetmekten Karanlığıma yeniden gömülmekten Yoksa bu sevgide mi bitecekti? En güzel rüyalar yarım mı kalacaktı? İkiye bölünmüş,yıkılmış,yok olmuş Bir hayat ağacı mı kalacaktı? Tükenip giden bir ömür mü kalacaktı? Bu sevgiden geriye! |
bir dille yazılmış duygu yüklü
bir şiir kutlarım seni saygılar...