içimde çırpınan taze umutlar vardı
bir buselik mermi kovanı
eşkiyalar iner şimdi
dağlarımdan kıvrılarak
yosun tutmuş kıyılara
aldatmak bir kara parçası okyanusta
hani bile isteye kıyıya vurur ya bir balina

hangi uçurtmaya bağlasan yüreğini
oradan vurulacağımızı bilerek yaşayan
ağlamaktan çok
cesaret giydirilen üzerine
çırılçıplak oysa ki tenine

yürüdüğün yollar boyunca
hatta bazen de enine
olanı oldurmazı karıştırıp içtiğin
gördüğünü görmeye çalıştığın
küçük bir ben içinde yaşanan
kocaman bir kalabalıktı oysa yalnızlığın

belki de bu suskunluğunun
her bir harfini yorumlayıp
ve dahi haricinde
hücrelerinde bile duyduğun
tüm sesleri inkar etmektir
hayat...

yaz bir kutu prozac
histerik yalnızlığa
sımsıkı sarılacağım ona
bakmasın diye ardına.,,atn