Sensizliği SoluyorumHani gözlerini kaparsın ya O çok sevdiğin gözlerinin önüne gelir Uzanıp tutmak istersin ellerini Tutamaz erişemezsin Kayıp gider ellerinin arasından usulca . Kaybolursun zaman tünelinde Bulamazsın yolunu labirentlerde Bir çıkış yolu ararsın Nereye gittiğini bilmeden sessizce . İçinde hep bir şüpheyle yaşarsın Tedirgin eder bu durum seni Yokluğuna bir türlü alışamazsın Zaman geçtikçe Ölümle eşdeğer olduğunu anlarsın . Verdiği tahribat ağır olur Kaldıramazsın üzerindeki enkazı Söyle Acılara ne kadar dayanır yüreğin . Şimdi hüznün başladığı yerdeyim Bir sesleniş bir nida arıyorum Elinden tutamadığım sevdam nerdesin Sensiz kıyılarım boş Düşlerim mavi değil Pembe rüyalar görmüyorum artık . Gidişinle çok şey değişti Değişmeyen bir tek sen varsın Gözlerimin daldığı yerden gülümsüyorsun Elimde değil tutamıyorum gözyaşlarımı Mutlu olduğum anlar o kadar az ki Issız sokaklarda arıyor gözlerim seni . Hasret kaldım kokuna Sevgi dolu bakışlarını özledim Buselerine yabancıyım şimdi Nasılım diye sorma Tatsız tuzsuz bir yaşam işte Sensizliği soluyorum her yeni günde . Sana hiç kıyamaz Bir çocuk gibi titrerdim üzerine O yüzden mi kıymetim olmadı sende Kim bilir Belki de sen haklıydın Seni sevdiğimi söylemeyip yaşatmalıydım içimde Kozasından çıkan bir kelebek gibi sessizce ... Refik 16 . 02 . 2019 İstanbul |