Senin öldüğün günden bu yana
Güler yüzle ve yaşam sevinciyle hiç sokaklara çıkamadım
İnsanlara bakamadım,onları anlayamadım
Kendime bakmadım, aynaya bakmaya çekindim
Konuşmadım kimseyle inan güzelim
Kendimden ve senin hayalinden başka
Ölmedim belki ama sensiz de yaşayamadım
Ne anlayarak bir metin okuyabildim
Ne de senden başka birşey düşünebildim
Ne de senden sonra bir canlıyı sevebildim
Bir satır da olsa duygularımı anlatamadım
Hayallerimi doyasıya yaşayamadım
Ne bir lokma yiyebildim sensiz
Ne de bir tas su içebildim
Gözümü bile kırpmadım uzun karanlık gecelerde
Eğer bir gün gelip de beni hatırladığında
Aklına gelip de beni sorduğunda
Ben çoktan tükenmiş olacağım
Senin uğrunda ömrümü tüketmiş olacağım
Ha zannetme ki güzelim
Ben bunca zahmeti boşa mı çektim
O uzun çileli yollardan boşa mı geçtim
Anlamsız hayatımı suya,havaya mı yazdım sandın
Yok bütün bunlar senin için
Izdıraplı ama hakikat
Hem de boşveremediğim bir gerçek
Şimdi benim halim,durumum bu
En iyi halim seni düşümde görebilmek
Neden ben sana bunları anlatıyorum
Ne ise o değil mi halim sana ne ki çünkü sen yoksun
Tükettin genç yaşımda ömrümü
Onulmaz dertlere saldın
Ama sana ne değil mi
Dert ise bana ait öyle mi?
Yada seni seven ve acı çeken kalbim
Bana ait değil mi seni, alakadar etmiyor mu?
Öyle deme güzelim inan ki sensiz yaşamak ölümden beter
Zaten başka bir canım daha yok ki onu da
Senin yolunda tüketeyim
Dert etme güzelim ömrümü sana verdimse ben verdim kime ne
Senin yokluğunda,öldüğünden beri
Bir ızdıraptan çıktım diğerine girdim
Ağlaya sızlaya kendimden geçtim
Konuşmadım kimseyle inan güzelim
Kendimden ve senin hayalinden başka
Ölmedim belki ama sensiz de yaşayamadım
SAYGILARIMLA
M.ZAHİD AY(10.6.2008)