Elsa’nın elleri, Louis Aragon, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Ellerini ver bana, endişeliyim ,
Ellerini ver bana o derece hayal ettiğim. O derece hayal ettim ki onları yalnızlığımda , Rahatlamam için, ellerini ver bana. Onları aldığımda avcumun tuzağına, Korkuyla, aceleyle ve de heyecanla , Elimin her yanından bana ulaşan , Kar suyu gibi onları avuçladığım zaman . Bir gün bana nüfuz eden şeyi bilecek misin, Beni altüst eden, beni bürüyen ? Bir gün yüreğimi delen şeyi bilecek misin, Beni ürperttiğinde ele verilen? Böylece derin dilin söylediğini , Hayvanların o sessiz dilini, Ağızsız, görüntüsüz, göz yansıtmadan , Sevmekten titremeyi, kelimeler olmadan. Parmakların ne düşünür bir gün bilecek misin, Bir anlık zamanda tuttukları av için ? Bir gün bilecek misin onların sessizliği Tanıyacak, bilinmedik bir şimşeği ? Kalbime şekil veren ellerini ver bana , Dünyanın hiç değilse bir an sustuğu orda , Ellerini ver bana, ruhumun uyuduğu , Ruhumun sonsuza dek uyuyacak olduğu . Louis Aragon (1897-1982) Çev. Sunar Yazıcıoğlu |