NE SANDIN
Bu dertlerim beni, yıkamaz sandım
Olmadık dertleri, ben nerden aldım
Söylenen sözlere, nasıl da kandım
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Derdi çeke çeke, artık uslandım
Âlem suda, ben güneşte ıslandım
Çare olur diye, dosta yaslandım
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Seni ne çok sevdiğimi, bir bilsen
Bir kere affedip, yanıma gelsen
Kollarını açıp, boynuma sarsan
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Sevdiğini söyle, başka şey deme
Diyeceğin yoksa, yalan söz verme
Açık gönül kapım, sevgisiz girme
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Sevgisiz yaşanan, günler geçmiyor
Gönül sevdiğini, kendi seçmiyor
Yaşanan bu aşka, ömür biçmiyor
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Günler bana ay, aylarım yıl oldu
Haber alamadım, gözlerim doldu
Geçtikçe seneler, dert beni buldu
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Gülmek ele, ağlamak bana düştü
Düştüm bir tuzağa, feleğim şaştı
O zalim başıma, ne işler açtı
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Sevdim bir zalimi, yaptım seçimi
Verdi onca derdi, yoldum saçımı
Bir dost bulamadım, dökem içimi
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün

Sen bana sormadan, nere gidersin
Akan göz yaşıma, bedel ödersin
Kabahat sendedir, bana ne dersin
Çaresiz bu dertler, bitecek bir gün
(0022) Aralık 1972
Şair Midayet Kara