Sükutumdan dolayı kendimden başka kimse kabahatli değildir. En büyük düşmanım ben idim. NAPOLEON
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
*YÜRÜYORUM*
OZANMERDAN
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 8 yorum · 1688 okunma
 *YÜRÜYORUM*Yürüyorum! Zamanın uçsuz, bucaksız dehlizinde Bir umuda, Kafamdaki şekillenmemiş Bir belirsizliğin içersinde Sessizce Yol alarak, Kendimi sorgulayarak Acımasızca; Eleştirerek, Yürüyorum!.. Bazen bir dinlenme molası verip Mazimi tarıyorum. Bakıyorum nerede yanlış yaptım Edindiğim acı hatıralar Yüreğime, Bir kor gibi serpiliyor. İrkiliyorum, Ateşin har yakan sıcağında Çaremi!.. Yansa da, kavrulsa da bu beden Zaman yol alıyor. Benim durmam imkânsız Yola revan oluyorum. Zamanın boşluğunda alabildiğince Sessizce, Sessizce yürüyorum. Her kul gibi Ömür üçgeninde ayrılan zaman dilimi Ne kadar kısa görünse de bana Uzun ince bir yol denen kulvarın O kadarda kısa olmadığı ortada aşikâr Ama!.. Doyumsuz olan beni Hep zorda bırakan Gönül sesime bir haber anlatabilsem yok mu? Sorun kalmayacak elbette. Beni kaptan, kaba Beladan, belaya sürükleyen Nefis denen illeti, Bir yenebilsem yok mu? O değil midir? Deveyi yar başından Bir tutam ot için yere çakan illet. O değil midir? Söyle, Söyle Allah aşkına Dünyayı kana bulayan musibet. Beşeriyetin ilk anından itibaren İnsanoğluna düşman olan Âdem safiyullahın, İrem den kovulmasına sebep olan Yalnızlığa mahkûm ettiren Tecelliyet!.. Bir yandan o Öteki yandan hırs İlleti kıskacında tutar durmadan Mücadele eden ruhum, Ne çeker bir bilsen!.. Kimi zaman galip gelirim Ama!.. Ama zaafıma yenik düşürür beni O zaman Pişmanlık duyar yargılarım Izdırap çeker bu aziz beden Ama ne çare, Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer. Hep bu kulvar da yürüyorum Dünyaya gözlerimi açtığın saniyeden beri Vaktini acımasızca harcayan Alabildiğince yol alan Yorgun bir yolcuyum. Kendimi eksilerden alıkoyarak Arınarak yürümeyi Ne kadar istiyorum bir bilsen Sayılı günlerin biteceğini Ömür kandilinin söneceğini bile, bile Verilmiş nefes süremin dolacağı O güne kadar Bu yolda yolcuyum Tek amacım nedir? Bilir misin? Kalesi İnsan Suru sevgi Cevheri akıl olan O adresi bulmak için Mecbur sayıyorum kendimi Bulana dek yılmadan, usanmadan Maneviyatımdan, Özümden ve sözümden Taviz vermeden gideceğim Yürümeye başlayalı çok oldu Bu yolun sonunda Belli ki öleceğim. Ömür baki oldukça sonsuza dek Yürüyeceğim!.. OZANMERDAN/ALİ BİLECEN |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
*YÜRÜYORUM* şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
papatya__06
9 Haziran 2008 Pazartesi 22:16:16
Yüreğinize sağlık ilhamınız bol olsun beğeniyle okudum selam ve sevgiyle...
Cevap Yaz
ertugrul32
9 Haziran 2008 Pazartesi 20:34:49
Yine harikaydı Ali abi. Serbest yazdığın bu 4. şiirin :) Arada serbest de güzel oluyor be abi.
Sağlıcakla kal, Allah 'a emanet ol...
Sağlıcakla kal, Allah 'a emanet ol...
baharca57
8 Haziran 2008 Pazar 23:41:26
değerli ozan duyarlı yüreğinize selam olsun bu yürüyüşünüze bir şiirimle destek vermek istedim.
YÜRÜYORUM..DÜŞÜNÜYORUM , DÜŞÜNÜYORUM..
Yürüyorum düşünüyorum!
Düşünüyorum geçmişi,bir yıldız kadar kül
Düşünüyorum geleceği,ansızın geldi
Düşünüyorum gerçeği,çıplak dolaşıyor
Düşünüyorum acıyı,insan gülmeyi yaratıyor
Düşünüyorum güneşi,batarken gölgeler büyüyor
Düşünüyorum gölgeleri,gerçekle beraber gidiyor
Düşünüyorum karanlığı,felaket getiriyor
Düşünüyorum güzelliği,aynada kendini seyrediyor
Düşünüyorum hayal gücünü,gökyüzüne şatolar kuruyor..
Düşünüyorum!
Her insanın hayatı,Tanrının yazdığı peri masalı
Büyük işler yapmak için ölmeyecekmiş gibi yaşamalı
Ölümsüz olmaya karar verenler,ölümden korkmamalı
Hayat dolaşan bir gölge olmalı....
Yürüyorum!
Bacaklarımla değil inançlarımla
Saraylılığımla değil insanlığımla
Dünya yapımla değil ruhi yapımla
Korku utancıyla değil Tanrı inancıyla
Yürüyorum ve hala düşünüyorum
Yüreğinizdeki güzel duygular varolsun.Kaleminiz her daim yazsın değerli kardeşim.
Saygılarımla
Bahar
YÜRÜYORUM..DÜŞÜNÜYORUM , DÜŞÜNÜYORUM..
Yürüyorum düşünüyorum!
Düşünüyorum geçmişi,bir yıldız kadar kül
Düşünüyorum geleceği,ansızın geldi
Düşünüyorum gerçeği,çıplak dolaşıyor
Düşünüyorum acıyı,insan gülmeyi yaratıyor
Düşünüyorum güneşi,batarken gölgeler büyüyor
Düşünüyorum gölgeleri,gerçekle beraber gidiyor
Düşünüyorum karanlığı,felaket getiriyor
Düşünüyorum güzelliği,aynada kendini seyrediyor
Düşünüyorum hayal gücünü,gökyüzüne şatolar kuruyor..
Düşünüyorum!
Her insanın hayatı,Tanrının yazdığı peri masalı
Büyük işler yapmak için ölmeyecekmiş gibi yaşamalı
Ölümsüz olmaya karar verenler,ölümden korkmamalı
Hayat dolaşan bir gölge olmalı....
Yürüyorum!
Bacaklarımla değil inançlarımla
Saraylılığımla değil insanlığımla
Dünya yapımla değil ruhi yapımla
Korku utancıyla değil Tanrı inancıyla
Yürüyorum ve hala düşünüyorum
Yüreğinizdeki güzel duygular varolsun.Kaleminiz her daim yazsın değerli kardeşim.
Saygılarımla
Bahar
Şadiye gürbüz(zaralıcan
8 Haziran 2008 Pazar 23:36:09
Bir yandan o öteki yandan hırs
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
DEĞERLİ GARDAŞIM HARİKA BİR ÇALIŞMA AKICI BİR O KADAR MANALI
KALEMİN DAİM OLSUN
SEVGİLERİMLE
ZARALICAN
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
DEĞERLİ GARDAŞIM HARİKA BİR ÇALIŞMA AKICI BİR O KADAR MANALI
KALEMİN DAİM OLSUN
SEVGİLERİMLE
ZARALICAN
ASMEROZ-62(Gülşen Polat)
8 Haziran 2008 Pazar 23:18:58
Yürüyorum!
Zamanın uçsuz, bucaksız dehlizinde
Bir umuda, kafamdaki şekillenmemiş
Bir belirsizliğin içersinde sessizce
Yol alarak, kendimi sorgulayarak
Acımasızca; eleştirerek
Yürüyorum
Bazen bir dinlenme molası verip
Mazimi tarıyorum
Bakıyorum nerde yanlış yaptım
Edindiğim acı hatıralar
Yüreğime, bir koz gibi serpiliyor
İrkiliyorum, ateşin har yakan sıcağında
Çaremi yansa da, kavrulsa da bu beden
Zaman yol alıyor. Benim durmam
İmkânsız yola revan oluyorum
Zamanın boşluğunda alabildiğince
Sessizce Yürüyorum
Aslında hesap ettim de
Ömür üçgeninde ayrılan zaman dilimi
Ne kadar kısa görünse de bana
Haftalara, günlere, saatlere bölünce
O kadarda kısa olmadığı ortada aşikâr ama
Doyumsuz olan beni hep zorda bırakan
Gönül sesime bir haber anlatabilsem yok mu?
Sorun kalmayacak elbette
Beni kaptan, kaba beladan, belaya sürükleyen
Nefis denen illeti, bir yenebilsem yok mu?
O değil midir? deveyi yar başından
Bir tutam ot için yere çakan illet
O değil midir? söyle, söyle Allah aşkına
Dünyayı kana bulayan musibet
Beşeriyetin ilk anından itibaren
İnsanoğluna düşman olan
Âdem safiyullahın, İrem den kovulmasına sebep olan
Yalnızlığa mahkûm ettiren tecelliyet
Bir yandan o öteki yandan hırs
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
Hep bu kulvar da yürüyorum
Uzun ince bir yol bense
Yolcuyum
Kendimi eksilerden alıkoyarak
Olabildiğince uzaklaşarak yürümeyi
Ne kadar istiyorum bir bilsen
Sayılı günlerin biteceğini
Ömür kandilinin söneceğini bile, bile o güne kadar
Verilmiş nefes süremin dolacağı
Ana kadar bu yolda yolcuyum
Tek amacım nedir bilir misin?
Kalesi İnsan olan
Suru sevgi olan
Cevheri akıl olan o adresi bulmak için
Mecbur sayıyorum kendimi
Bulana dek yılmadan, usanmadan maneviyatımdan
Özümden ve sözümden
Taviz vermeden gideceğim
Yürümeye başlayalı çok oldu bu yolun sonunda
Belli ki öleceğim
Ömür baki oldukça sonsuza dek
Yürüyeceğim!..
Kurban olam abime, kalemin yüreğinin güzelliklerini şiire nakş etmiş, tebrikler abim..
UMUT ve DOSTCA
Zamanın uçsuz, bucaksız dehlizinde
Bir umuda, kafamdaki şekillenmemiş
Bir belirsizliğin içersinde sessizce
Yol alarak, kendimi sorgulayarak
Acımasızca; eleştirerek
Yürüyorum
Bazen bir dinlenme molası verip
Mazimi tarıyorum
Bakıyorum nerde yanlış yaptım
Edindiğim acı hatıralar
Yüreğime, bir koz gibi serpiliyor
İrkiliyorum, ateşin har yakan sıcağında
Çaremi yansa da, kavrulsa da bu beden
Zaman yol alıyor. Benim durmam
İmkânsız yola revan oluyorum
Zamanın boşluğunda alabildiğince
Sessizce Yürüyorum
Aslında hesap ettim de
Ömür üçgeninde ayrılan zaman dilimi
Ne kadar kısa görünse de bana
Haftalara, günlere, saatlere bölünce
O kadarda kısa olmadığı ortada aşikâr ama
Doyumsuz olan beni hep zorda bırakan
Gönül sesime bir haber anlatabilsem yok mu?
Sorun kalmayacak elbette
Beni kaptan, kaba beladan, belaya sürükleyen
Nefis denen illeti, bir yenebilsem yok mu?
O değil midir? deveyi yar başından
Bir tutam ot için yere çakan illet
O değil midir? söyle, söyle Allah aşkına
Dünyayı kana bulayan musibet
Beşeriyetin ilk anından itibaren
İnsanoğluna düşman olan
Âdem safiyullahın, İrem den kovulmasına sebep olan
Yalnızlığa mahkûm ettiren tecelliyet
Bir yandan o öteki yandan hırs
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
Hep bu kulvar da yürüyorum
Uzun ince bir yol bense
Yolcuyum
Kendimi eksilerden alıkoyarak
Olabildiğince uzaklaşarak yürümeyi
Ne kadar istiyorum bir bilsen
Sayılı günlerin biteceğini
Ömür kandilinin söneceğini bile, bile o güne kadar
Verilmiş nefes süremin dolacağı
Ana kadar bu yolda yolcuyum
Tek amacım nedir bilir misin?
Kalesi İnsan olan
Suru sevgi olan
Cevheri akıl olan o adresi bulmak için
Mecbur sayıyorum kendimi
Bulana dek yılmadan, usanmadan maneviyatımdan
Özümden ve sözümden
Taviz vermeden gideceğim
Yürümeye başlayalı çok oldu bu yolun sonunda
Belli ki öleceğim
Ömür baki oldukça sonsuza dek
Yürüyeceğim!..
Kurban olam abime, kalemin yüreğinin güzelliklerini şiire nakş etmiş, tebrikler abim..
UMUT ve DOSTCA
kadircetin
8 Haziran 2008 Pazar 23:12:21
Yüreğiniz sel olmuş akmış be Bilecen Usta... o yüreğinize sağlık efendim... selam ve hürmetlerimle...
Şükran AY
8 Haziran 2008 Pazar 22:22:04
YÜRÜYORUM
YÜRÜYORUM
Yürüyorum!
Zamanın uçsuz, bucaksız dehlizinde
Bir umuda, kafamdaki şekillenmemiş
Bir belirsizliğin içersinde sessizce
Yol alarak, kendimi sorgulayarak
Acımasızca; eleştirerek
Yürüyorum
Bazen bir dinlenme molası verip
Mazimi tarıyorum
Bakıyorum nerde yanlış yaptım
Edindiğim acı hatıralar
Yüreğime, bir koz gibi serpiliyor
İrkiliyorum, ateşin har yakan sıcağında
Çaremi yansa da, kavrulsa da bu beden
Zaman yol alıyor. Benim durmam
İmkânsız yola revan oluyorum
Zamanın boşluğunda alabildiğince
Sessizce Yürüyorum
Aslında hesap ettim de
Ömür üçgeninde ayrılan zaman dilimi
Ne kadar kısa görünse de bana
Haftalara, günlere, saatlere bölünce
O kadarda kısa olmadığı ortada aşikâr ama
Doyumsuz olan beni hep zorda bırakan
Gönül sesime bir haber anlatabilsem yok mu?
Sorun kalmayacak elbette
Beni kaptan, kaba beladan, belaya sürükleyen
Nefis denen illeti, bir yenebilsem yok mu?
O değil midir? deveyi yar başından
Bir tutam ot için yere çakan illet
O değil midir? söyle, söyle Allah aşkına
Dünyayı kana bulayan musibet
Beşeriyetin ilk anından itibaren
İnsanoğluna düşman olan
Âdem safiyullahın, İrem den kovulmasına sebep olan
Yalnızlığa mahkûm ettiren tecelliyet
Bir yandan o öteki yandan hırs
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
Hep bu kulvar da yürüyorum
Uzun ince bir yol bense
Yolcuyum
Kendimi eksilerden alıkoyarak
Olabildiğince uzaklaşarak yürümeyi
Ne kadar istiyorum bir bilsen
Sayılı günlerin biteceğini
Ömür kandilinin söneceğini bile, bile o güne kadar
Verilmiş nefes süremin dolacağı
Ana kadar bu yolda yolcuyum
Tek amacım nedir bilir misin?
Kalesi İnsan olan
Suru sevgi olan
Cevheri akıl olan o adresi bulmak için
Mecbur sayıyorum kendimi
Bulana dek yılmadan, usanmadan maneviyatımdan
Özümden ve sözümden
Taviz vermeden gideceğim
Yürümeye başlayalı çok oldu bu yolun sonunda
Belli ki öleceğim
Ömür baki oldukça sonsuza dek
Yürüyeceğim!..
------------------------------------------------------------------------------
Allah uzun ömürler versin sayın şair ;versin ki sizde bahsettiğiniz o surları sevgiden,özü akıl olan o kaleye
dilerim en kısa zamanda ulaşın.
Anlatım çok güzeldi.Emeğinize ve yüreğinize sağlık.
Tek kelimeyle M U H T E Ş E M bir esere imza atmışsınız
Kayboldum şiirin içinde daha kendime gelemedim inanın.
Sonsuz saygılar efendim.
YÜRÜYORUM
Yürüyorum!
Zamanın uçsuz, bucaksız dehlizinde
Bir umuda, kafamdaki şekillenmemiş
Bir belirsizliğin içersinde sessizce
Yol alarak, kendimi sorgulayarak
Acımasızca; eleştirerek
Yürüyorum
Bazen bir dinlenme molası verip
Mazimi tarıyorum
Bakıyorum nerde yanlış yaptım
Edindiğim acı hatıralar
Yüreğime, bir koz gibi serpiliyor
İrkiliyorum, ateşin har yakan sıcağında
Çaremi yansa da, kavrulsa da bu beden
Zaman yol alıyor. Benim durmam
İmkânsız yola revan oluyorum
Zamanın boşluğunda alabildiğince
Sessizce Yürüyorum
Aslında hesap ettim de
Ömür üçgeninde ayrılan zaman dilimi
Ne kadar kısa görünse de bana
Haftalara, günlere, saatlere bölünce
O kadarda kısa olmadığı ortada aşikâr ama
Doyumsuz olan beni hep zorda bırakan
Gönül sesime bir haber anlatabilsem yok mu?
Sorun kalmayacak elbette
Beni kaptan, kaba beladan, belaya sürükleyen
Nefis denen illeti, bir yenebilsem yok mu?
O değil midir? deveyi yar başından
Bir tutam ot için yere çakan illet
O değil midir? söyle, söyle Allah aşkına
Dünyayı kana bulayan musibet
Beşeriyetin ilk anından itibaren
İnsanoğluna düşman olan
Âdem safiyullahın, İrem den kovulmasına sebep olan
Yalnızlığa mahkûm ettiren tecelliyet
Bir yandan o öteki yandan hırs
İlleti kıskacında tutar durmadan
Mücadele eden ruhum, ne çeker bir bilsen
Kimi zaman galip gelirim
Ama zaafıma yenik düşürür beni
O zaman
Pişmanlık duyar yargılarım ızdırap çeker
Bu aziz beden ama ne çare
Atı alan Üsküdar’ı çoktan geçer
Hep bu kulvar da yürüyorum
Uzun ince bir yol bense
Yolcuyum
Kendimi eksilerden alıkoyarak
Olabildiğince uzaklaşarak yürümeyi
Ne kadar istiyorum bir bilsen
Sayılı günlerin biteceğini
Ömür kandilinin söneceğini bile, bile o güne kadar
Verilmiş nefes süremin dolacağı
Ana kadar bu yolda yolcuyum
Tek amacım nedir bilir misin?
Kalesi İnsan olan
Suru sevgi olan
Cevheri akıl olan o adresi bulmak için
Mecbur sayıyorum kendimi
Bulana dek yılmadan, usanmadan maneviyatımdan
Özümden ve sözümden
Taviz vermeden gideceğim
Yürümeye başlayalı çok oldu bu yolun sonunda
Belli ki öleceğim
Ömür baki oldukça sonsuza dek
Yürüyeceğim!..
------------------------------------------------------------------------------
Allah uzun ömürler versin sayın şair ;versin ki sizde bahsettiğiniz o surları sevgiden,özü akıl olan o kaleye
dilerim en kısa zamanda ulaşın.
Anlatım çok güzeldi.Emeğinize ve yüreğinize sağlık.
Tek kelimeyle M U H T E Ş E M bir esere imza atmışsınız
Kayboldum şiirin içinde daha kendime gelemedim inanın.
Sonsuz saygılar efendim.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 8.6.2008 22:04:15
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1688
Yorum
: 8 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.