YETİŞ
Senden giderken hep yürüdüm ben,
Hep yürüdüm, Yavaş yavaş uzaklaştım.. Olur da arkamdan gelirsen Koşarak yorulma diye.. Senden giderken hep yürüdüm ben.. Ama arkama hiç bakmadım... Kabusların bekçilik yaptığı Yorgun rüyalar biriktirdim gecelerimde.. Hep yürüdüm, Sen o kabuslara denk gelme diye. Kalbim karanlıkta yüzünle bulurken yolunu Işığını kandil yapıp ruhuma Yürüdüm yorulmadan Sen aydınlıkta bul beni diye.. Senden giderken, Hatıralarımı gömdüğüm mezarlara Kan damladı.. Kırmızıya boyandı çiçek sandığım yıldızlar Senden giderken ben, Ölüyordu içimde selası okunan Her bir cümle.. Ve kalıyordu gözümde yazılamayan şiirler.. Durdum.. Çok yoruldum ve durdum.. Vazgectim yürümekten.. Gözün aydın sevdiğim Seni yaşayamadan ölüyorum.. Yetiş bana.. Oku selamı, Kaz mezarımı, Göm beni, Ve Sen at ilk toprağımı. Arzu Kılınç |