yıkılır önce kentler bir sıradanın elinden tutarak çözülür sen beni burada bırak bir kır kahvesinde bir yol üstü kamyoncu lokantasında tenim sevişir nasılsa kendi boşluğuyla
yıkılır önce kentler sırtımı dayadığım bütün duvarlar çözülür bir sinir harbi bir çift güvercin yuvasından fırlayan elaya kendi varlığını düşürür adam değildir artık
yıkılır önce kentler bu şehirde bütün yüzler yalancıdır zaten aklını kaçırır seni anımsatan puslu ışıkları yalnızlığımın beni uzak ihtimallere soyutlar
bir çiçeği bekler gibi bekler adam yıkılanları, yitirilenleri serseri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yıkılır Önce Kentler şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yıkılır Önce Kentler şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Eski bir fotoğraftan oydular.
Orda kaldı yanağımın yarısı,
Kendini boşlukla tamamlar.
Omzumda bir kesik el,
Ki durmadan kanar."
Aklıma geldi birden okurken.
Tebrikler Su.