gecenin arzsız kanatları üzerimdeydi
kuş tüyü gibi şevhet dolu ağırlığın , boğuyordu beni
her nefes alışımda içime sığıyor
taşıyor ve aşıyordun sınırlarımı
ben içime çektikçe , dışıma taşıyordu şehvetim
sonunda dizginleyemediğim arzularım dudaklarına ulaştı
elimi eteğimi çekiştirdikçe , daha da bir yakınlaştı sana arsızlığım
ve bıraktım artık oluruna her şeyi
su akıp yolunu buldu
mutluydum
arzsızdım
dingindim

PİŞMANDIM

kendimce yenilmiştim kendime
kimse anlayamazdı bu duyguyu
ki bende anlamamıştım
sebebi neydi
niye galip gelmişti
sevgisiz kalbim , artık hükmedemiyor muydu şehvet yüklü benliğine
nasılda içimdeki hayvan yenmişti beni
nasıl serbest kalmıştı , yılların azgınlığı
çok pişmandım çok .....

sonra uyandım , kan ter içinde yatağımdan
hepsi bir rüyaymış ama hepsi
sen
ben
arz ve arsızlığım
bir rüya , hayalmiş yaşattıkların
ve yaşadığımı sandıklarım