Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
DUDAKLARIM KURUDU (410.)
Fatma Ayten Özgün
5,0 / 2 kişi ·5 beğenme · 0 yorum · 1443 okunma
 DUDAKLARIM KURUDU (410.)
Unut diyorsun bana nasıl unuturum ki
Kendini bıraktın kanattığın içimde Gidersen bu gönül asla affetmez seni Duyguların karışmış sen sorgula kendini Koca kentin çığlığı çınlarken kulağımda Kaldım insan selinin arasında yapayalnız Büyük bir korku sardı yüreğimi apansız Dudaklarım kurudu sevgi susuzluğundan Hasret kurşunlarıyla yüreğim pare pare Sabır taşı da olmaz çaresiz derde çare Ruhumda ki dalgayı parçalarken kayalar Günleri mi boşluğun ipinde sıraladım Yıllarca sürüklendik bu sevdanın ardından Bir rüya var gördüğüm aklımdan hiç çıkmayan Çırpındıkça battığım aşk denilen o düşten Yalnızlık uykusundan gözümü araladım Fatma Ayten Özgün |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
DUDAKLARIM KURUDU (410.) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.12.2018 18:34:01
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 1443
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 5 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.