İkinci Dünya Savaşı'nda, ABD'nin tüm darbesine rağmen ve insanlıkdışı kitle imha silahlarına karşı hâlâ dik duran bir Japonya var karşımızda. Çoğumuz diyoruz, kısa bir sürede bu ülke nasıl ayağa kalktı. Çok çalışkan işçileri vardı. Evet. Çok iyi düşünen insanları vardı. Evet. Ama burada göz ardı edilen bir şey varsa Japon İmparatorluğunun o ağır şartlarda öğretmenlere verdiği imkan ve yetkidir. Her öğretmene bakan yetkisi, bakan yardımcısı maaşı veren bir Japonya. Manzara, ortada. Biz daha çözülmeye çalışılan Andolu Türk Birliği'ni sağlamlaştırıp, Atatürk'ün başlattığı hamleleri neden ilerletemiyoruz. Düşünen beyinlerimiz neden teker teker yurdu terk ediyor. İnançsa inanç bizde de var, dinse din bizde de var. Ama bizi emperyalistlerin kucağına atanlar varken, öğretmenlerine değer vermeyen bir anlayış varken birşeylerin değişmesini bekleyemeyiz. Biz Anadolu İhtilali'ni, emperyal güçlere karşı verdiysek, neden öğretmenlerimizin maaşına bile göz diken emperyalistlerin klüplerine girmek istiyoruz ki. Biz mi bu hallere düşecek olandık. Öğretmenlerimiz artık neyi, nasıl anlatacak. Her sabah çocuklarımıza kim olduğunu anımsatan Türk'ün Ülkü Andına bile kısıtlama getirilmeye çalışılırken benim öğretmenimin önüne geçim derdi çıkarılırken benim öğretmenim salim kafayla geleceği nasıl örecek sağlam bir kale gibi neslimizin beyninde.
Beni okut sen hemen
Yurt bekçisi öğretmen... Gönlünüze sağlık. Yaramız da deşildi. Bu yaralar kabuk bağlamamalı derin bir nefes alana dek.

ALİ RIZA DUMAN tarafından 6/5/2008 10:16:20 PM zamanında düzenlenmiştir.

"Oku"manın önemini anlatabilsem insanlarımıza hiç bir sorunumuzu kalmayacak.
Tebrikler..

ÇOK GÜZELDİ...TEBRİKLER..YURDUMUN İNSANI...