Gözyaşı KabriminYaşatıyor mahşeri rızandan uzak Sığınıyorum sana af eyle Ey kimsesizlerin kimsesi Sunulan aşk bu kadar sancılı mı Geceden gündüze inatlar başlar Derin uykular bu denli sancılı mı Gözyaşı kabrimin Hani hep bir ümit vardı Sevgiyle çelik çomak oynayan Bıkardı dağ örtüsü çiğ damlalarıyla Yüzünü yıkar havlusunu doğan Güneşte arardı mil çektim Gözlere yinede görüyorum Körlük yeni başladı kalp Gözüyle görenlere muhtacım Gözyaşı kabrimin Toprağın bitmeyen rüyası senin Elinde kurutulan insan selinde Şifanı ara acımanın ötesindesin En azından fatiha gözyaşı benim Gözyaşı kabrimin. İbrahim KANDAMAR 29.12.2009 |