YAĞMUR DAMLASI (399.)
Köşe başlarında unutulmuş körpe bir düş
Yarım bırakılmış yolculuklar gibiyim Terk edilmiş kimliksiz bir kahramanı Işığını yitirmiş bir hayalin göz bebeğiyim Yelkensiz bir gemi olsam rotamı sana doğrultsam Kıyılarına yaklaşsam yüreğine tatlı bir sarhoşlukla Temmuzun sıcağında esen rüzgarların diliyle Türküler söylesem sana çığlık çığlığa Ayrılık gelmesin ölüm gibi ben seni sende yaşadım Bırakma ellerimi ne olursun bırakma beni Tut yüreğimden tut sıkıca salıverme umutları Mutluluğa kavuşmak için biraz daha bekle Benim yağmur damlalarım var gökyüzü kadar Bulutların arasından yanaklarıma süzülen Irmak olup çölüne akmalıyım göğsünün Yanak çukurlarına dolmalıyım yağmur damlası gibi Fatma Ayten Özgün |