Sığdıramam gecelerime seni
ılık bir nefes gibi çekerim içime
tatlı bir yorgunluk bir rehavet çöker üzerime
işlersin tüm benliğime
yüreğimin en derinliklerine .

çok özlüyorum seni yar
yanımdayken bile yüreğinin gurbetine düşüyorum
gözlerim nemleniyor belli etmesemde
gülmeyi unuttuğun zamanlar olmadı mı senin de
doyamıyorum seni sevmelere .

gecenin bir vakti
hani uyku tutmaz ya
karanlığın en koyu zamanında
doğrulup da yatağından
boş gözlerle arayıp
parmakların tele gitse de
arayamazsın
buz kesmiştir bedenin temmuz sıcağında
istemezsin yanlış numara denildiğini duymak
ve silinmemiş pencerelere perde olursun
hayaline sığınarak .

içimdeki sana olan bu özlemi
söyle nasıl gidereceğim
umutlarımda prangalarımı nasıl eskiteceğim
yüreğine konuk değil sahip olabilseydim
birlikte gülüp birlikte ağlayabilseydik eğer
derdik işte mutluluk buymuş meğer
olmadı olamadı oldurmadılar
dayanıklıymış prangalar .

en muhtaç anımda çekip gittin
yağan yağmurda bulunmayan şemsiye gibisin
arasa da gözlerim bulamaz ki
ben boş bir hayali sevdim .

kendimi daha ne kadar kandırabilirim
gerçekleri kabul et be yüreğim
yok işte çok uzaklarda
sen de kabullen yüreğim
kabul et artık o yok
kaçılmıyor gerçeklerden
acı da olsa yüzleş kendinle
çekinme korkularının üzerine gitmekten .

Söyle
var mı acı çekmeyen sevmekten
aşk özlemdir fedakarlıktır
emek ve yürek ister
keşke sen de benim gibi açabilseydin yüreğini
diyebilseydin ben de
bu kadar acı çekermiydik ikimiz de
sevdalar kurgulayarak yaşanmıyor
diyebilseydik
su akar bulur yatağını
akışına bırakabilseydik yaşananları .

ihtirasın alevi sardığında bedenini
engelleyemezsin kendini
iki dudak arasındadır mutluluk
çıplak kalmaktan korkma düşünme günahı
yırt kaldır üzerindeki perdeyi
haykır sevdiğini
bitsin artık tüm çileler
ölümsüz yaşansın sevgiler .....





Refik
19 . 11 . 2018
İstanbul