Bütün gün ben, tv seyrederek, hayatımı harcıyorum,
Ne oldu benim böyle, bitmez-tükenmez hülyalarıma,
Karadeniz sahilleri gibi, kar değmiş, yanağına, ışılar,
O ıslanmış, nemli gamzelerinle, giremedin rüyalarıma…

Kuşlar dumanımdan boğuluyor, okyanuslar morarmış,
Jetonumu düşürmüşüm, araba vapurunda çabalarım,
Gidişim oldu da, dönüşüm olmadı, dönüm noktası yok,
Ruhumun kırallığı, o gamzelerine esir düştü, yanarım…

Hayatımda hiçbir şeyde istikrar göstermedim, bu kadar,
Kapının grisi ağlıyor, bendeki siyah aşkını gördüğünde,
Sözcükler ağzımdan küçük pembe fareler gibi çıkıyorlar,
Vuslat dolu, hicran havuzuna, bu aralar her girdiğimde…

Hep düşünürüm bahar düşümü, olamayacağı bir yerde,
Derim, dökül ona, sor ona, ama açılamam, elimde değil,
Fırsatlar gelmez, nedensiz bir yol seçersin, öyle gidersin,
Bir mucize, bir fenomen, bir çılgınlık, bir günah, belli değil...

Psikozun derin katmanlarında olabilirim, davranış sal,
Yalanım yok, mahşer gününde yüz yüze gelsem bile,
Gündüzüm bilinçsiz, gecelerim ise hepten bilinçsizdir,
Düzelmem, anılarımı, zamanın soğuk yüzü örtse bile…

Sende de güven problemi var, her şeyi kurcalıyorsun,
Bakınca gördüğüm sen de, çelişkileri yenme hikayesi,
Her gün hayaller dağıtılıyor, benimse belli, gamzelerin,
Hayatında yapman gereken ne, söyle, söyle, bir tanesi...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.