SUNDUĞUN GÜLLER
Sunduğun o gülde dikenler varmış
İçine dışına kin nefret dolmuş Hatır gönül nedir hiç öğrenmemiş Hoşgörü variken bu gaflet neden İyi bil ki eden kendine eder Buketlerde çiçek dolu sanmıştım Canan gibi yürektende sevmiştim Bir gün olsun kimsey incitmemiştim Mutluluk varilken bu gaflet neden Unutma ki eden kendine eder Hüsrana uğrattın bilmem ki neden Dal budak açmıyor diktiğin fidan Böyle dostluk olmaz gafletten uyan Yarın çok geç olur bunu bilirsin Yapa yalnız karanlıkta kalırsın Bülbül ötmez gül açmıyor bağında Mutlu olamasan gençlik çağında Kın tutanlar huzur bulmaz ömründe Son pişmanlık fayda etmez bilirsin Yapa yalnız bir köşede kalırsın: |