Eriyip tükenen sabun misali,
Milletimiz elden kayıp gidiyor.
Dünyada hiç yoktur bunun emsali,
İnsanımız özden cayıp gidiyor.

Aslını inkâra kalkışanlar var,
Gâvurluk yolunda yarışanlar var,
Kırkında sokakta kırışanlar var,
Yaptığımız işler ayıp gidiyor.

Ar bilirdik haram lokma yutmayı,
Severdik zayıfı başta tutmayı,
Asla düşünmezdik dostu satmayı,
Dostlar bizi düşman sayıp gidiyor.

Doğruluk, dürüstlük para etmiyor,
İyinin peşinden kimse gitmiyor,
Dedikodu, fitne fesat bitmiyor,
Yalancı fikrini yayıp gidiyor.

Sözde herkes pişman böyle gidişten,
Annen, baban, ablan, aha enişten,
Memur şikâyetçi yüksek inişten,
Alt üstün altını oyup gidiyor.

Bu adam dürüsttür bak diye diye,
Çalışıp getirdik türlü mevkie,
Az gözü açılan döner tilkiye,
Alenen tavuğu soyup gidiyor.

Sağırozan der ki, kendi kendine,
Şeytan tüm serveti koysa önüne,
Asla sırt çevirme İslam dinine,
Azrail toprağa koyup gidiyor.
................................. Şair: İsmail SAĞIR