GAMA.
GAMA.
Hatırladı hep ovayı düzü, Yoksulluk gördü iki gözü. Olmadı onun yazı güzü. Adalet olmuştur son sözü. Ölmedi hiç içindeki kurdu. Düşman oldu eviyle yurdu. Ömrünce hep üzüldü durdu. İçinde kendine sorular sordu. Küsmüştür bu fakir hayata. Örmüş duvar olmuştur usta. Şimdi yatıyor yatakta hasta. Geçindi soğan sata sata. Fehmi. Yırtık üstü elbiseleri yama. Sığmadı ahıra nede dama. Yürek yaradır figana gama. Bakar durur evdeki cama |