Masalsı günlerimizdeki özgürlük
Hep sol yanımı sana bıraktım
Boş kalacağını nereden bilirdim düşlerimin
Nereden bilirdim yaralarımın tekrar soluklanacağı
Bir ihtiras uğruna kaybettin kendini
Utancı kalırdı artık davranışlarımın...

Oysa sevgi pınarları büyütürdüm yüreğimde
Gelir de içen olur belki diye
En berrak sayfaları büyütürdüm mısralarımda
Maalesef yıkıntı duvarlarına yaslandık hayatın
Toz misali kül olup giderdi duygular
Yoksun rüzgarlarında savrulurken...

Hangi yana baksam
Düş kırığı, sakladığımız anılar
Eksik duygular kalmış ellerimizde
Bezirgan kapılarına düşen anılar
Solgun yüzümüz, hasret dolu yanlarımız
Kayıp sevdaları bile arar olurduk
Son pişmanlığın bakışlarında
Belki gelirsin diye özgürlük...

Hep iyiler mi var bu dünyada
Elbet günahkar şu kullarını affeder mevlam
İyiliği görünmeyen sokaklarında
Çocukların şahin ve ürkek bakışları vardı
Top tüfek mermiler akardı oyuncaklarına
Caddeleri döven havan gözleri arasında
Acılara aldırış bile etmeyen hazırcılar vardı
Ne zaman akıllanır bilmem

Yaşam gittikçe zorlaşırdı
Bir yudum ekmeğe muhtaç insanlar görürüz
Fakirin aklında tertemiz bir yuva
Yanakları al al olmuş
Gülümseyen bebeler görürsün kundağında
Uyanırdı her yer yıkıntı duvarları acı toz bulutu
Bir tek canlı kalmamış sokaklarında
Barut kokusunda tüneyen sokak hayvanları
Bir can alıcısını bekler dururdu

Veresi gelir canını
Çaresi neydi ki
Bir damla mutluluk
Umut ellerinden uçmadan
Bir kuşun kanadı kadar mağrur
Gönül sancılarıyla
Çalış daima sen de çocuk
Kaygılı gözlerle bakma sakın
Mevlam en iyisini verir
Belki gelirsin diye

Behçet Bük Eskişehir
2018