"zulmet yine zulmet"
şiirdeki gibi
bir dündü...

gök çoktan susmuştu
kuşların yüreğinde
dalgalar çoktan
durulmuş
martı teleklerinde..

toprak çoktan yarılmıştı
yavru yuvadan çoktan düşmüş
siyah ya da beyaz
tek bir nokta
göz pınarlarında...


"yoklukları sev" diyordu
"kıtlıkları sev"
"ateşleri sev"
nicesi yokluğuydu
nicesi kıtlığı
nicesi ateşi
şiirdeki gibiydi her şey

her yaprağın
bir öyküsü vardı
biraz çiçeğe
biraz da dalı anlatan


sorulsa
yazardı şair
çiçeğin yüreğindeki
böceğe dair..


"öldürürler" ile
" öldüm" arası
bir demdi işte
sabahın yeli değmişti
çiğ düşen yaprağa değer gibi
sessizce...


"bilinmez bir kum tanesi"
kıyısız bir denizde

"çay mı istersin yoksa kahve mi"
bildiğin gibi
her şey şiir işte
eksilmiş bir kibrit çöpüyle yakılır
dünde anımsanıp
yarında kanayan..


"zulmet yine zulmet"
şiirdeki gibi
bir dündü...



30/10/2018
tmolos