O mezar taşı yalnız ve son
Ses duyarım bu şehrin sokaklarında
Fare ayak izini unutmuş, kedi topal, Köpek radikal Körpe mimozalar şarkısında. Ranzasında unutulmuş seyfi amca Ölüm tayyare böceği, örümcek amigo Barikatını kurmuş sarhoş, Geceyi bir hamlede bölüyor. Yol uzun, mesafede kısa Anladım ki her şey ruhumda bomboş Geçerli akçe madde. Kunta kinte manitalar süpürüyor yolu Çok satılanlar arasında yağmur. Oysa o yüzler mimikler sahte. Kime çomak soktuğunu bilmeyen şair Kavram kargaşasında, Eli kolu kilitli fakir, yarım ekmek savaşında. En uç noktası çöplük, En sığ noktası morg güneş çıktığı yere gömülüyor. Kargalar dolaşır gökyüzünde kuş bakışı ısmarlama Yürek parçalarını paralamak onlara düşmüşken Ruhunu yitiren şehir kahkahalarla gülüyor Keyifçiyle, ciğerci arasındaki farkı Kedi ile köpek arasındaki aşkı Hırlama olmalı. Ölürken şehrin ruhu gri bir ton Pacavraları dolaşır rüzgarla beraber Kahkahalarla gülüyor. Betbeniz kalmamış aşklar renkler köreliyor O mezar taşı yalnız ve son. |