Çok acı ki
Öyle zor ki
Hayatın ve hayallerin ağırlığıyla ezilmeden Yaşayabilmek Ve dayanabilmek buna Çok acı ki Deli divane gibi yürüdüğün yollarda Geriye dönüp bıraktığın her bir parçana Hüzünle bakmak Toparlanır mı bilmem Bir daha Dağılan parçalar Darmadağın olmuş bir ömür Neden Mahkum bırakır beni gözyaşlarına Sessiz çığlıklara ve de isyanlara Bilmem ki bu hayat Günahlarım mı dersin Belki de var olmak mı Bilinmez Bilinir olan tek şey,tükenmişliğim. |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar