Hatırı, gönülü unuttuk artık,
Ne ara biz böyle paragöz olduk?
Moda diye şimdi elbise yırtık,
Olumsuz hasletle, huylarla dolduk!

Şehitler geliyor vermeyiz tepki,
Kötü olanlara etmeyiz etki,
Sanki önümüze çekilmiş set ki,
Çiğnenip geçilen yumuşak yolduk!

Büyükte, küçükte kalmamış saygı,
Toplumu kaplamış, sıkıntı, kaygı,
Paraya endeksli artık her duygu,
Bu belayı nerden, biz nasıl bulduk?

Çıkara dayalı şimdi selamlar,
Malla, mülkle dolu; sözler, kelamlar,
Paramparça oldu artık ulamlar,*
Ağlanacak halimize çok güldük!

Dertli, söyler amma dinleyen var mı?
Kar mı ediyoruz, acep zarar mı?
Ölünce mal ve mülk işe yarar mı?
Toplumda nereden nereye geldik?

Cafer AKSAY
Erdemli 09.10.2018 Salı

Ulam*: Aralarında herhangi bir bakımdan ilgi veya benzerlik bulunan şeylerin tümü, makule, zümre, grup, kategoridir.

Not: Rahmetli babamın okuması yazması yoktu. O dönemde (hiçbir sosyal güvencesi olmayan için) yeşil kart ve 65 maaşı uygulaması başlamıştı. Devlet memuru olarak babama bakmakla mükellef olan bendim. Çevreden yeşil kart alması ve 65 maaşına bağlanması için söyleyenler olmuş. Rahmetli babam dedi ki; - Oğlum, böyle böyle diyenler var ama sağlık yönünden senin aracılığınla devlet bana bakıyor zaten. Bana yetecek kadar da limon bahçem var, çok şükür aç değilim, açıkta değilim, onun için ne yeşil kart isterim ne de 65 maaşı dedi.
Geçen gün bir emekli abimiz, rahatsızlığından dolayı (çevrenin teşvikiyle) evde bakım aylığı alabilir miyim? Diye sorunca bu satırlar geliverdi dilime.