Sana miras olarak kara kına bıraktım,
Öldüğümü duyunca ellerine yakarsın.
Ben sende dilde vardım yüreğinden ıraktım,
Belki de mutluluktan çifte ziller takarsın.

Yaşamadan bilinmez yaraların acısı,
Yer ettiği yürekte dinmek bilmez sancısı.
Ey dünya’nın en zalim merhametsiz hancısı,
Bir gün kendi salının çivisini çakarsın.

Bana sen gibi çokta,sana ben gibisi zor,
Benim yüreğim cennet seninkisi kızıl kor.
Ne etmişim diyorsan birazcık beynini yor,
Konuşunca vicdanın nefesinden bıkarsın.

O huzur-u divanda lâl olacak dillerin,
Kalkmayacak kolların tutmayacak ellerin.
Korkudan titreyecek orda gönül tellerin,
İmdat umar gözüme melûl melûl bakarsın.

Eğer varsa hakkını istemem helâl etme,
Yedireveren gül olsan viran bağımda bitme.
Yaptığını çekmeden yalan dünya’dan gitme,
Dilerim erir erir bir meçhule akarsın.

Zehra Yılmaz / Gv. 28/10/2018