UMMADIĞIM ANDI
UMMADIĞIM ANDI
Ummadığım andı Ömrümün en seyrek zamanıydı Beni gafil avlayan ilktin sen Beni yaralayan beni kanatan Hayatın ve aşkın anlamsızlığı üstüne düşünürken Bunu savunurken beni haksız çıkaran Asi kartallar gibiyken yaralı bir ceylana çeviren Taş kadar sert ve bıçak kadar keskinken Adi bir cam kırığına çeviren Beni ben eden beni benden eden Beni bensiz bırakan sen Varsa gittiğin yerlerde bir nefeste benim için al Çünkü sensizlik dipsiz bir kuyu gibi Ve attığım her adımla beni daha da içine çekmekte Şimdi bir orman sessizliğindeyim Bütün duygularımı bir kafese kapattım NEFRETİM hariç Mahmut DEMİR |