DEMİRİ TOZ ACIYI BAL BİLDİK
Sürgün sevdalara bırakılmış yorgun savaşçıyım
İsyanlarımı sevdamı koynumda saklayan Söyleyince sözünü geri dönüşü olmayan Haklı savaşlardan çıktım ruhum canlı Bir bilge ağacın koynunda sordum İnsan neden yaşlanır ki Tabiî ki yaşadığı için dedi Peki ben neden yaşayamadıklarım için yaşlanıyorum Su yandı ateş söndü sukut sessizlikteydi insan Toprağın attığı kıvılcımlar sönen yıldızlar doğurdu Nede olsa toprakta bir anaydı Gökyüzü de doğurabilirdi yeniden Topraktan gökyüzüne kulluk ederdi zaman Öyleyse söyleyin bu zulümler neden Bak doğum sancısıyla inen şu şimşeklere Çaktığında her şey korkudan şeklini aldı Demiri toz acıyı bal bilirdik Hala neden gülen çocuklar yok Asmalar arşa yükseliyor geceleri Şehir sessiz haramiler geziyor Hainin çıyanın dölü dörsegi genç Bütün nafakalarımıza kırağı kesiliyor Günler özsözler yazarak gider Kurtulamayız kaybetmelerimizden Kendi omuzlarımıza basıyoruz yükselmek için Aldığımız nefesi hak etmek için Yenilirsek ihtimalleriniz suç ortağımızdır Ruhumuz çevik nefesimiz ateşimizdi içimizde Pencereli evlerimizde penceresiz kalır bakışlarımız Kendine gebeliği hep suç sayılır insanın Herkes kendine sürgün yalnızlıkta Herkes bir düğüm açarak kurtarıyor kendini İç çekişlerimizi toplayan melek Tanrıdan yağmur dileniyor En çok ıslanan toprak ana Aydınlık kadar günahsız 01.06.2008 SOKAK ŞAİRİ |
kurtuluş yok dost kaybetmelerden teşekkür ediyorum o güzel şiirlerin için yüreğin yüreğin var olsun