9
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
1074
Okunma
anladım ki umut yok yarınlardan,
insanların on parmağın da on kara,
nereye süreceklerini şaşırmışlar,
düş rengi pembe bile,siyaha çalmak üzere hırslarından,
yağmurlar kim bilir,hangi masumun gözyaşları,
gökkuşağı dersen sahte ışık yansıması,
uçurtmalar tutsak aslında,
uçuyorlar bi heves kendilerini özgür sanarak,
velhasıl kelam,güneşin gücü yetmiyor artık dünyayı aydınlatmaya,
yani boş durmuyor da,boşa dönüyor dünya,
zamanı hiçe harcayarak.....
emine rezzan sipahi
5.0
100% (14)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
