Beni Aldılar Üstlerinde Güz
Can çıktı canından!
Can gitmeden; Can bitmeden! Kovuldu hikmekten ve ilmekten, Dikilmeye ramak yaraları, Sana değer mi denen cümlelerin, Senden geçilen günlerin, Gözlerime tel saçlarıma; el düşmeden, Cenazeme yol kabrime ;azap düşmeden, Beni aldılar üstlerinde güz! Düşünmeye hacet bırakmadan, Sordular kendi güçlerinde ki azabın en nidasından, Ellerinde el kalbime yer edinmeden, Beni benle cenaze kıldılar. Namaza geç kalmışken üstelik; Cenaze kalktı ve hikmeti onurdaydı; Son umuttaydı. Kalanları yaralarındaydı ,beni aldılar üstlerinde güz! Kalbinde zulüm vardı,ins görmeye unutkan nutuklarında.. |