Istanbul
Sen gördüğüm en kutsal rüyasın
Sonu gelmeyen, vazgeçilmeyen rüya Sen sevdasın yüreklerde yeşeren Bir Kardelensin Borandan tufandan etkilenmeyen. Birbirinden güzel yedi tepenle Gökkubbeye uzanan minareleriyle Semaları Allahü ekber sesleriyle inleyen Hayata renk, imana ahenk veren. Sen nurlu bir yolsun, kıtaları birbirine bağlayan, Yedi düveli kendine hayran eden Ve kıskanılan bir incisin paylaşılmayan. Denizlerin püripak, akıyla kararıyla Sana siper olan, ihtişamlı surlarınla Dosta güven, düşmana korku veren Cengâver evlatlarına, yetiştiren analarına. Ahh istanbul affet bizi Şimdilerde yeşile, bir karış toprağa hasret ettiler Her bulduğu toprağa gökdelenler diktiler Bütün güzelliğini heba ettiler Affet bizi, bağışla bizi güzel İstanbul |