.......


Henüz on bir on iki yaşlarımda Babamdan dinlediğim hikayeyi paylaşıp şiirleştiririyim istedim. Babamla birlikte aynı işyerimizde çalışmamızın güzellikerinden bir taneside zaman zaman yaşanan olaylar karşısında ömrü berketli olası Babam hikayelerle örnekler verir disiplinli bir ahlak aşısı yapar kalıcı ögütler verirdi,küçüklüğümden zihnime kazınan hikayelerden bir tanesi.

Vakti zamanında bir çoban varmış, çobanın olduğu ülke Padişah’lıkla yönetilirmiş, o ülkede büyükmü büyük bir kestanelik varmış, kestaneliğe hayvan girmesi yasakmış.

Çoban ne zaman birisiyle sohbet etse; "Ah bir padişah olsam şu elimdeki sopamı havaya atıp tutasıya kadar olan zaman diliminde neler yaparım neler." dermiş.

Gel zaman geç zaman bu çobanın sözü padişahın kulağına varmış.

Padişah vezirine ; Gidip şu çobanı bulup getirin demiş.

Lakin çoban bulunup getirilesiye Padişahın huzuru kaçmış,hangi hizmette kusur ettimki çoban hizmetimden ziyade hizmet hayal eder düşüncesi ile hop oturup hop kalkarmış.

Çobanı bulan vezir; Padişahımız seni huzura istiyor , sopa’nı havaya atıp yere düşesiye söz senin demiş. Çoban keyften bir ayağı basar diğeri ayağı basmazmış.Nihayetinde huzura getirilmiş.Hemde elindeki sopası ile birlikte.

Sayğı selam sonrası; Padişah çobana elindeki sopanı havaya atıp yere düşesiye selahiyetimi sana veriyorum bu zaman zarfında ne yapacaksan yap aksi halde kelleni vurdurrum demiş. "Kabulünse yap, yok kabulün değilse hiç bu işe kalkışma." Çoban terettütsüz kabul etmiş.Vezir ve huzurda bulunan herkes bu çoban canına susamış, sopayı atıp geri tutasıya ne yapılabilir diye şaşkınlıkla beklerlermiş.

Çoban üç beş saniyeliğine görevi almış.Sopayı havaya atar atmaz "Kestanelik serbest" demiş. Ferman buyurmuş.

Oldukça otlu olan kestane bahçesini bir güzel gütmüş,çobanın ve sürünün bayram günü olmuş.

Hafife alma her insanı
Ters teper şaşırtır pusulanı
Padişah’tan seçer kurbanı
Hafife alma her insanı.

Üstün görme kendini
Çıkar bir yiğit yıkar bendini
Su diye içirir alınının terini
Hafife alma her insanı.

Yolunda git incitme bir canı
Hor görme Abdil,ırğatı çobanı
Toplar sırtına sarar bohçanı
Hafife alma her insanı.

Abdil Göktekin