Kan revan içindeyken İslamın toprakları,
Dağ olsa sarp ve yokuş heybetiyle duramaz.
Kuvvetli rüzgar esmiş dökülmüş yaprakları,
Hak güçlüde değilde yarasını saramaz.

Can yakan çığlıklarla yakılırken Arakan,
Yamyamları bin fersah geçti Hindu vahşeti.
Cılızca kem küm edip yardımları bırakan,
Bir sefer düzenleyip görsün vahşi dehşeti.

Görmek istemezsiniz parçalanmış ülkeyi,
Biz güçlüyüz diyenler üs kurmuşlar bölgeye.
Adaletle hikmetle oluşturmaz ilkeyi,
Sarılıyor hainler sahte olan belgeye.

Âleme nizam vermek ecdadımın işiydi,
Atını sürer idi görünmez buutlara.
Ümmetin ün değeri en baştaki kişiydi,
Zalimlerle harp edip savurmuş bulutlara.

Mazlum coğrafyalarda kır atları koşturur,
Hesabı yanlış olan çölde vaha bulamaz.
İman öyle bir güç ki insanları coşturur,
Dağdaki çam gibidir mevsimlerle solamaz.

Ölü toprağın atıp silkinmeli yerinde,
Birlikte tek güç olup kovdurup zalimleri.
Kanayan atlasların tarihleri derinde,
Uyandırsın ümmeti, uyarın âlimleri.

Mehmet Demirel 03.09.2018