Direniş
soluğu tükenmiş bir haykırış sakladım
görünmez oldu aydınlıkta sadakati unuttu her bir hücrem sustum direnirken yalnızlığa kardelen misali açtı yüreğimde bahar soldurdu neşemi senli sonlar karanlğımda boğuldu sevdalı bakışlar bir anlamı kalmadı artık anıların bilimcimi senle kaybettim belki de geriye dönmeyen zamanı çaldım yakıcı ruhumun çığlıkları unuttu kendimi sensizliğinde ,yoruldum |