Çökmüşsün Be Pehlivan
Görkeminin önünde herkes saygı dururmuş
Adamların emrinle kralları vururmuş Seninle ters düşenin ocakları kururmuş Zamanında âlem de kökmüşsün be pehlivan Yaşın seksene gelip basmış seni kasavet Aile meclisini eve etmişsin davet Tahtını devrederken dilin söylerken evet Gözünden kanlı yaşlar dökmüşsün be pehlivan Koltuğa oturtmuşsun şerefsizin birini Veliahtın olarak alacakmış yerini Kaybetmişsin Mevla’nın sunduğu tüm ferini Belin bükülüvermiş çökmüşsün be pehlivan Yakuphan Kılınç |