aşılamadım
ne şiirler yazdım sevdanın canımdaki seni ne
ne kadar güzeldi dokunmak o ay tanrıçası tenine varlığınla yaşamak güzel di güzeldi de alışamadım sessizliğe bir şarkı mırıltısı dudaklarımda yüzüm kızarıyor aklıma geldiğin anda bu şehri yakmak ta vardı ama kıyamadım varlığının bakışlarına hani gülüyorsun ya açıyor kalbimde gülüm sensizlik ölümden beter bir ölüm yokluğum canımı yakıyor canözüm alışamadım hasretlerine kış mı bahar mı bundan banane hiç mi merhamet yok senin kalbinde bir gel de sen koşarak gelirimde alışamadım bu filmin tekrarlarına şimdi dersinki bu ne isyan bu ne kafalardır ilan sen yokken her gün zarardır bu ne gece sensiZlik ne karanlıktır alışamadım sensiz günlere deliririm benim aklı irademi boşa çıkardın sevgi demimi hata kimde çokmu önemli alışamadım ben bu sevgiye |