YILANIN KUYRUĞU BAŞI BİR OLDU
Her şeyi kaybettim varı yoğumu
Artık umut bile ekemiyorum O kadar mecalden haldan düştüm ki Bir salavat bile çekemiyorum Hangi dosta yansam sızlanıp durur Benden çok ağlayıp her telden vurur Ne haysiyet kalmış nede bir onur Ne kadar kötüsün diyemiyorum Ard arda terkedip geçti yıllarım Yerinden oynadı bütün taşlarım Nasıl tutup atsam gelmez zarlarım Herşeyi elimden kaybediyorum Genç yaşta edildim ayaktan elden Dostlara dayanıp kırılan belden İnsan suçlanır mı hiç iyi halden Kiminle konuşsam dışlanıyorum Ümidim kalmadı doğrudan yana Beklediğim huzur insandan yana Ne kadar iyimser baksam da cama Hiç iyi bir tablo göremiyorum Yılanın kuyruğu başı bir oldu Ne kadar çar çakal varsa mir oldu İçimden başını al git desemde Ya ALLAH BİSMİLLAH diyemiyorum İnsanoldostkal DİYARBAKIR |
Ne kadar çar çakal varsa mir oldu
İçimden başını al git desemde
Ya ALLAH BİSMİLLAH diyemiyorum"
Şiir baştan sona harika!
Lakin final bir başka...
Elbette hak ediyor ayakta alkışı.
Kutlarım
Selam ve saygılarımla.