YAVRU CEYLANGün düşerken gecenin koynuna Yamaçtan aşağı sallanan dere boyunda Bir ceylan sekidi ılgaz dağlarından Gökyüzü ağlarken yâr yokluğuna Eğildi içmek istedi Pınarın buz sularından Titrekti cılız gövdesi Korkuları belirdi kara gözlerinde Dokunmak istedim,ürktü Nakışlamış çehresini yaradan Vurulur endişesiyle Çaresizdi yavru ceylan Daha nasıl anlatayım Evliyaların toprağa yüz sürdüğü İbadetlerin kervanı memleketim Bir zalime yakmışım abayı Sıdkım sıyrıldı pervaneye dönmekten Kalbim kâbus,ruhum yaralı KASTAMONU’DAN BİR RÜZGAR ESTİ BURAYA, ÜRKEK ÇEKİNGEN CEYLAN BİR AVAZLA VARDI YANIMA, YAR KELAM YOLLAMIŞ KAVUŞMAYA AZ KALA..... MARALIM YAZAN:KADER OYUNCUSU 14/06/2012 İZMİR |