Biz hep bizi yarım bırakan adamları sevdik

Babamızı sevdik
Onlar oğullarına hayran
Bacamızı tüttürecek
Soyumuzu sürdürecek diyerekten
İnsandan önce ar namus olarak görüldük
Hep bir sorgu
Hep bir kontrol
Kızını dövmeyen dizini döver
Kızı kendi haline terk edersen ya davulcuya, ya zurnacıya gider.
Biz hep bizi yarım bırakanları sevdik
Çok sevdik.

Abimizi sevdik
Nefesi
Gözü hep üstümüzde
Terso bir durum olduğunda
Azarı kulağımızda, şaplağı ensemizde
Biz hep bizi yarım bırakanları sevdik.
Çok sevdik.

Deli dolu çağlarımızda kavak yellerine tutunup
Her nedendir bilinmez en haylazını en serserini sevdik çocuk aklımızla
Belki sevmek değildi de o özgür ruhlara imrendik saçlarımızın örüğü, kurdelesiyle...

Nikahta keramet vardı hep
Eşimizi sevdik
Sever de döver de diyerek tüm sevgisizliklerin üzerine güya gurur serptik
Kısacık aklımızla kan kusarken bile kızılcık şerbeti içmiştik de diyerek yalanın en afillisini söyledik.
Bir eliyle bizi kenara itip ağız dolusu küfürlü lakaplar taktığı kadınlarda vur patlasın çal oynasın gününü gün ettiğinde bile...

Sorgusuz sualsiz bekleyip
Benim kocam yapmaz dedik
Hesap sormak ne haddimizeydi ki
Ya çocukları bahane ettik
Ya da dönecek bir yerimizin olmayışı bağrımızda saplı bir hançer gibi dururken
’Dokuz yutkun bir söyle’ nin "söyle"sini de "bir daha yutkun’a çevirdik
On yutkunduk on sustuk
Sineye çektik
Baba evinden çıkarken elimize tutuşturulan cam bardağı yere vurup paramparça oluşunu iliklerimizde
Ruhumuzda hissettik.

Biz hep bizi yarım bırakan adamları sevdik.

Devran döndü zaman değişti .
Hayat bitti sandık bitmezmiş meğer son nefese kadar
Terk edildik
Ötelendik, itildik
Biz hep bizi yarım bırakan adamları sevdik

İşte bu defa oldu, bu doğru dediğimizde
Yine yenildik
Ne sevgimizi sahiplendiler
Ne duyduğumuz saygıyı,
Ne verdiğimiz değeri
Ne de gösterdiğimiz hassasiyeti önemsediler
Sevgimizi bildikleri halde vicdansızca, umursamadan
Ayakları altına alıp ezdiler
Burunları bir karış havada, arkalarına bakmaya bile gerek duymadan
Çiğneye çiğneye yürüyüp gittiler.
Umurlarında bile değildik.
Hiç akıllanmadık ki biz
Gönlümüz aklımıza hep baskın geldi
Sevgiden geçer insanın yolu diyerek fütursuz sevdik
Biz sevdik, sevdik ammaa
Hep duymazdan geldiler
Konuyu, lafı değiştirdiler
Ruhumuzu, yüreğimizdeki sevda ateşini görmezden geldiler.
Gözümüzün içine baka baka kirpiklerimize inci misali gözyaşlarını elleriyle
Sözleriyle, gözleriyle dizdiler.
Zalimce eğip büktüler
Kırıp döktüler
İki lafın birinde delikanlılıktan dem vurup onda biriyle göründüler
Onda dokuzuna sarılıp araziye uymayı tercih ettiler.
Çünkü bizi sevdiğimizin binde biri kadar bile sevmediler.
Sevmeyi zayıflık, hafiflik bilip bellediler
Öylesi hem işlerine hem kolaylarına geldi.
Hatta elimizin kiri bile dediler.
Biz sevilmeden sevdik
Hem de öyle böyle değil ölürcesine
Kan kırmızı
Derya deniz sevdik
Biz hep bizi yarım bırakan adamları sevdik
Çok sevdik
Tüm benliğimizle
Deliler gibi
Ölesiye sevdik

Yarın kaygısı taşımadan
Aşığım, çok seviyorum seviyorum
Yansın laan, yanacaksa yansın bu dünya diye diye sevdik.

Biz hep bizi yarım bırakan adamları sevdik.

Yarım kalasın diyemedik de
Yarım kalasıcaları çok ama çok
Çok büyük sevdik.

__ilkayy@2bin10sekiz