Özlediğim satırlar, Aydınlık, Sen'ce
Mutsuz sonları
Hep masallarda sanırdık değil mi Sevişerek ayrılan olmaz mıymış Ay girmiş kara bulutlar ardına Yoksa ben miyim Kara bulutlar ardında Yağmurların yıkayabildiği Yalnız , aralıklı Sokak lambaları Çatı katından süzülen Bir demlik hasret Bir zühre ... Cırcır böcekleriyle Horozların şafağı Mevsim Huzursuzluk ... Dumanı sönmemiş Bir ayrılık türküsü Su şakırtısıyla ... Ay ışık açıyor Beş bir yandan Güneş kara bulutlarla Raks aleminde Kararmış ... Üfluyorum Dumanını yel alıyor Bu sigaranın en ağırı da Bu vakitte para etmiyor Gece vakti karanlık Ben zifire bulanmışım Ayak aralarıma kumlar dolmuş mermerden Dağlarda bir ışık var çağırıyor Gitsem yine aydınlık olacak Güneş doğacak belki Oralarda bir vakit eyleşsem Geceyi beklesem Yine zifir olsa ellerim Yine aydınlığı arasam Yağmur yağar mı dersin Islatsa dudaklarımı Susamışlığıma Yetmiyor ... Alsam başımı Dedemin armut topladığı o tarlaya gitsem Oralar da özlemiştir beni Çocuk mezarlarında Sabah etsem Gerçi korkarım ölenden Ölümün kendisi değil de neden korkutur ölen Son görüş Bin vefa edemediğim de hayli insan var Bir vakitler ... Yada bir sabah sana gelsem yine Biraz kavruk armut kokularıyla biraz mağrur biraz sen’ce Sence ne yapmalı Gecenin bu vaktinde ... |
İnsanın ömrüne değer katanlar,
tüm olumsuz şartların oklarına rağmen
davranışlarına yön veren değer yargılarıdır.
Deryaların dalgalarına tutulmuş kabuk misali
rüzgar nereye ben oraya demek,
yaşamanın erdemini kaybetmektir elbet!
Bir dümeni olmalı düşünmeyi bilenlerin ve
özlediği bir limanı...
limanında bir gemi olmalı
Harika bir paylaşımdı kutlarım