Sevgi bir inanç davranışıdır. İnancı az olanın sevgisi de azdır. ERİCH FROMM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
CANIM
eren1903
5,0 / 3 kişi ·5 beğenme · 1 yorum · 534 okunma
CANIM
CANIM
Seni her gördüğümde güzelleşmiş buluyorum Gözlerin bir volkan gibi yakar insanın içini Sensiz olmuyor bu hayatım unutamadım tatlı gözlerini Ömrümde görmedim böyle güzel böyle tatlı bir prenses Gözlerinin hastasıyım gönlünün prensiyim Seviyorum seni kim derse desin güzelim prensesim Başının tacısın gönlümün sultanısın meleğimsin Senin elinden zehir bile olsa içerim her şeyimsin Seni sevmek suç ise evet ben suçluyum çünkü seni seviyorum Papatyalar takayım güzel saçlarına aşkın beni bitirdi gülümsün Ayaklarına dikenler batsa bile seni sevmeye devam edeceğim Aşkımsın canımsın bir tanemsin lalemsin gülümsün biriciğim |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
CANIM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ
28 Temmuz 2018 Cumartesi 16:03:18
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 28.7.2018 15:57:11
Puan
: 15.0 / 3 kişi
Okunma Sayısı
: 534
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 5 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Fırsat buldukça okul çıkışı
Tren istasyonuna varır
Kavaklık ve değirmenler tarafına
Raylar üzerinde yürümeyi severdik.
Bir rayın üzerinde sen
Öbür rayın üzerinde ben yürürdük.
Ellerimizi uzatırdık birbirimize
Parmak uçlarımız temas ederdi.
Ellerimizi tam tuttuğumuz zaman,
Ya sen düşerdin, ya da ben düşerdim raylardan.
O zaman gülmelerin başlar
Katıla katıla gülerdin,
Ben de gülmelerini severdim.
Gözlerin yanardı çakmak çakmak,
Bazan da gözlerin yaşarırdı buğulu ve nemli.
Utanırdın, gözlerini yere diker,
Göz altında bakardın.
Ben de bakardım, susardım,
Sol göksümü yakardın.
Tekrar gülmelerin başlardı.
Evinizin hizasına geldiğimiz zaman
Elimi bırakır,
Gözlerime bakar,
Gülmelerin başlar
Güle güle koşar adımlarla giderdin
Gözlerinde yaşlar…
Bense arkandan baka kalırdım.
İşte böyle;
Gülmelerin varya
Sana karşı düşüncelerim başlar...
---- 12.09.1959 – İslahiye
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul.