Adam kendini sanki Şamın müftüsü sanır.
Bedavan üfürür, üfürdükçe alçalır,
Dinleyen cücelerse tümü ona inanır.
İnanmayın demeye dil varır kuvvet varmaz.

Satar ne var ne yoksa elin malını ele
Kendi malından satsa derim ki hadi neyse
Neredeyse cennetide satacaklar taksitle.
Anlatmaya dil varır ne çare kuvvet varmaz.

Kendisi yatla katla yükseldikçe yükselir
Bin odacık az gelir bin bir daha ekletir
Şükredin halinize daha beteri gelir
İnanmayın demeye dil varır kuvvet varmaz.

Fırıncılar zam ister fitne bölücü olur
Üretici zam ister siyon fitnesi olur
Üç beş çanak çömlekçi keseleri doldurur
Hadi buyurun denir kimse elinden tutmaz

Yaradanım her kula akıl ve fikir vermiş
Önünde iki yol var aklını kullan demiş
Üstelikte hak yola kaç rehber göndermiş.
Buyurun dendiğinde kimse yolundan gitmez


Eğri yola koşan çok eğri bildiği halde
İbrahimin misali hakkı bildiği halde
Mancılıklar kurulmuş herkes odun atıyor
Yahu yapmayın aman desende para etmez


Şimdi diyorum bende ’lahavle vela kuvvet’
İbretliktir olanlar hakikaten tam ibret
Bilmiyorum ibreti ne zaman anlar millet.
Sabret, Şükret, dua et; La havle vela kuvvet!