YAŞAMA DAİR

Buhranda idi ellerim dün ,
Kaybolacak esen bir rüzgar ile
Kaybolup gidecek mazgalların hücresinde,
Demir parmaklarını bile tutamadan yaşamın.

Yakarışlar derinlere inecek,
Bir çırpıda yutuverecek sessizliği,
Annemin yüzü gelse de kopmalarda
Nafile diyeceğiz belki de.

Yaşama dair en güzel tümcede
Bitiverecek her an belkide .
Yok oluşlar işte ,
Başlangıçlar olabilecek ...
Zaman gösterecek .

Önceki gün kayboluş hikayesinde ,
Bu günün başlangıç serüveninde
Sıkıştırtmış notlar kalacak,
Kimi askerin defterinde,
Kimi seyir defterinde .

Girilmemiş celseler,
Bitirilmemiş kararlar ,
Verilmemiş hükümlerle,
Belki de yok olacağız .
Belki de bir başlangıç olacak .

Kalem kırılmayacak!
Esneyecek biraz da,
Yaşama dair.
Ömür işte…
Kimi zaman kırılır.
Kimileyin esner,
Bu serüvende.

Bu yok oluşlar emin ol.
Günün doğmasını engellemeyecek .
Arkada bir kalabalık,
biraz hüzünlü ,
Sabahın ışığı yine ay ışığına dönecek.
Av Osman Özülkü .Kasım 2007