BİZ İNSAN OLSAK...
uyansak en son sabaha
Görsek ufuk yolcusu güneşi Bassak toprağa yalın ayak Açsak kollarımızı alabildiğince Güzelliğin dünyasında bir simiti paylaşsak Ardın sıra koşsak o çok sevdiğin havluda Vantilatör serinliğinde Kuş tüyü yastık sertliğinde uyusa kedimiz pembe renkli sandalyemizde penceremiz açık kalsa Bahar havası dolsa odamıza Tenceremiz kaynasa Dolaplarımız kitaplarla dolsa Yitip gidenlere üzülmesek Kalanlara aldırış etmeden. dünyanın çıkan çivisini Yeniden çaksak. Çocuklar ölmese Kadınlar dövülmese Hayvanlar korkmasa Kanat taksak tüm nefeslere Parmaklıklar ardında Çürüse nefsimiz. Biz insan olsak Dünya koca bir vatan. Dalgalansa gökyüzünde Yer yüzünde Sevgi Saygı Ahlak Biz insan olsak Geri kalanlar nefessiz kalsa. İşte o vakit yaşanırdı Dünya. |
ne söylediği nereye gittiği
beli olmalı ki sözlerin
zevkle okunmalı bu şiirde olduğu gibi
okuyucusunu doyurmalı kutlarım