seni kendimden bile kıskanıyorum
seni kendimden bile kıskanıyorum
sana uzanan ellerimden sana bakan o gözlerimden dilimden cıkan tatlı sözlerden seni senden çok seven kalbimden sana dokunun tenimden bile seni kendimden bile kıskanıyorum kıskanmanın sınırı olmaz canım seni güneşten aydan senden bile kıskanıyorum kıskanmak aşkın kanunudur ançak gercek seven sevdiğini kıskanır gittiğin yollardan içtiğin bardaktan dokundugun tabaktan eline aldıgın cataldan bile kıskanıyorum sana dokunun herşeyden kıskanıyorum varsın bana cahil desinler pezevek olmaktan iyidir canım varsın geri kafalı desinler karısını sevgilisini paylaşmaktansa bir deli seven olarak kalmayı tercih ederim ne yapayım işte seni kendimden bile kıskanıyorum 6 Aralık 2015 · şiir:Mustafa Seven Kalp |