Devlet Baba Ömer’e; hakkın helal etti mi
İhlas gerek Mümine; Vatan benden razı mı
Taşın toprağan kurban; al başaklar bitti mi
Sorun çayın demine; Vatan benden razı mı

Peki ya Fadimanam; gözünü çoş eyleyen
Oğlun geldi denince; yoluma koş eyleyen
Göğsünü zemzem eden; sütünü hoş eyleyen
Emanet En Emin’e; Vatan benden razı mı

Tebrikleri kabul et; gönlüm göne düşmedi
Evladınla gurur duy; yanıp, söne düşmedi
Övün Hasan Hüseyin; şapkan öne düşmedi
Elin kalksın Amin’e; Vatan benden razı mı

Can verilir. verilmez.! ne nahiye ne de şar
Kükremiş sel gibiler; bendini çiğner aşar
Şerefi olan insan; namusu için yaşar
Ayşe, Fatma, Emine; Vatan benden razı mı

Yanık, yanık Türküler; Dağı duman diyordu
Evsiz, yersiz Yurtsuzun; Hali yaman diyordu
Ben Hadis’e uymuşum; Oğlu İMAN diyordu
Resül’e Can Amine; Vatan benden razı mı