EY YÜCE İNSAN
Şeytan kıskançlıktan şuursuz oldu.
Kibirden şaşırdı dosdoğru yolu. Göremedi işin enini sonunu. Makamın ne üstün ey yüce insan. Unutma düşmandır şeytan sana. Kaybetti makamı kovuldu huzurda. Cennette Âdem’e sokuldu da. Bırakır mı seni ey yüce insan? Sanma şeytan bir canavar. Önünde arkanda her tarafta var. Eşinden, dostundan türlü yüzü var. Uyma şeytana ey yüce insan. Herkes almaktan korktu çekindi. Dağlar bile olmaz istemem dedi. Yüklendin o ağır çetin işi. İmtihanın hayırlı olsun ey yüce insan. Dünyada kalmıyor hiçbiri neden? Senden önce de yaşamış bin bir beden. Rabbine sığın kul ol ölmeden. Giden gelmiyor bil yüce insan. Mutlu etki mutlu ol bu dünyada. Hep garipler, yetimler gör düşte rüyada. Karıncadan file emanettir sana. Aç gönlünü ummana ey yüce insan. Sen dünyada Rabb’inin halifesisin. Bir damla da Güneş de senin nefesin. Her nimet senin için bunu göresin. Elhamdülillah de ey yüce insan. Yolun uzun, zorlu ve çetin. Olma yakıtı şu cehennemin. Gel gülü ol firdevsin, cennetin. Sırat-ı müstakim ol ey yüce insan. Yusuf DİKİLİ |