Sana yazdığım her şiir
Bastırdığım duyguların gün yüzüne çıkmasıdır
Yalpalayarak geçen hayatımı anlatıyorum
Falların gizeminde kalmıyor artık sırlarım
İçime atarak büyüttüğüm
Her acı yaşamımdan bir kesit sadece

Taşımıyor ayaklarım artık bu yükü
Zaman denen ucu açık bir kavram
Akreple yelkovan dolu dizgin
Boşa gecen saatleri saymıyorum

Geriye dönüp baktığımda
O kadar da kötü şeyler yaşamamışız
Kumların üzerindeki sevişmemiz geliyor aklıma
Dalgalar şahitti aşkımıza
İçimdeki hüznü saklayamıyorum
Yağmur olsam diyorum
Öyle bir boşalacağım ki tüm bedenine

Aşkın yalan olduğunu söylemedi hiç kimse
İnandım bir çocuk gibi
O kadar üzgün ve kırgınım ki
İçimdeki öfkeyi dindirecek söz bulamıyorum

Bizi birbirimize bağlayan son köprüyü de yıktın
Senin gibi hazır değilim ayrılığa
Fırtınalar şiddetini azaltmadı henüz
Meltem esmiyor buralarda nicedir

Hayat kuru gürültüden ibaret değil
Anlamsız geliyor herşey bana
Canıma can dediklerim yok yanımda
Düşlerim mavi değil artık
Hayallerim tel örgülerle çevrili
İçime sığmayan umutlarım bir arşın bezde

Gittikçe uzaklaşıyorsun benden
Gözlerin flu oluyor gözlerimde
Aklım karışık beyin hücrelerim darmadağın
Seni unutmak istiyorum
Kahretsin
Kalbime söz geçiremiyorum
Seni bu kadar sevmeseydim
Nerden bilecektin farkında olmanın farkındalığını

Dinlediğin şarkılar hatırlatsa da beni
Unutanlar da unutulur birgün sevgili
Usulca ellerine bırakıyorum yüreğimi
Küçük bir mezar kaz tırnaklarınla
Göm beni kazdığın çukura
Sana da bu yakışır sevgili ...





Refik
10 . 07 . 2018
İstanbul