Dünyaya geldi bir bebek
Hiçbirşeyden habersiz bir MELEK
Büyümeye başladı gülerek
Mutluyum mesudum diyerek

Haberi yoktu ne acılar görecek
Hep mutluluklar onun olucak
gün geldi yürümeye başladı
Düşerek acı çekmeye başladı

Şimdiden pişmandı doğduğuna
Bilmiyorduki yaşadıkça neler görecek
Büyüdü ergenlik çağına geldi
Pembe hayaller kurmaya başladı

Bilmiyordiki ilerde bu hayallerde sönecek
Kara zından gibi olucak
Gün geldi bu hayallerde karardı
Dünyaya geldiğine o kadar pişmandıki

Gün geldi evlenme çağına geldi
Biriyle tanışıp sevdi
Ve onunla evlendi
Mutluydu gözleri gülüyordu

Çok geçmeden o gülen gözleri
Hep ağlamaya başladı
Pembe hayalleri kararmış
Mutluluğu sönmüştü

Şimdi ne yapacaktı
Nasıl mutlu olucaktı
Çocuğu olucağını öğrenmişti
Beklediği mutluluk gelmişti

Çocuğunu kucağına aldığında
Dünyalar onun olmuştu
Onunla mutluluğu bulmuştu
Sevgisi o kadar başkaydıki

Dünyada o kadar çirkinlikler vardıki
Onu nasıl koruyacaktı
Gün geldi onunla ölmek istedi
İntiharın günah olduğunu biliyordu vaz geçti

Karar vermişti güçlü olucaktı
Canı pahasına onu koruyacaktı
Gün geldi güldü
Gün geldi ağladı

Pişmandı çocuğunu dünyaya getirdiğine
Acı çekmesinden korkuyordu
Güçlü olmaya mecburdu
Karar vermişti çünkü

Dünya o kadar çirkindiki
Pişmandı evlendiğine
Pişmandı doğduğuna
Pişmandı doğurduğuna

Hayatı boyunca hep
Pişmanlıklar vardı
Mutsuzluklar vardı
Acılar vardı

İsyan ediyordu hayata
İsyan ediyordu kadere
Birde baktıki aynaya yaşlanmış
Ölümün eşiğine gelmiş

Dönüp arkasına baktığında
Tek mutluluğu çocuğuymuş
Çok şükür ALLAH ım diyerek
Dünyaya gözlerini yummuş